Kajakzeilen met een Flat Earth-zeil

Het Flat Earth-zeiltje is van een bijzonder ontwerp dat blijft intrigeren. Hier een wat dromerig YouTube-filmpje met een cliché muziekje erbij van drie peddelzeilers langs de Britse kust tijdens een rustige tocht. Ze maken ook nog een vlotje. 
https://youtu.be/WNdhZx10HO4

Flat Earth heeft gekozen voor een laag zeiltje. Dat geeft iets meer stabiliteit en is vooral handig bij het strijken van het mastje. In opgevouwen toestand komt het zeiltje dan niet te ver langs de kuip waar het tijdens het peddelen soms in de weg zou zitten. Om toch aan voldoende oppervlak te komen, is er een buigzame spriet in het zeil genaaid die het zeil bovenin wat verder naar achteren houdt. Bovendien is het aluminium giekje ook ingenaaid met daaronder nog een extra flap waar de schoot aan vast zit.

Flat Earth zeil met ingenaaide spriet en giek (blauwe zoom)

Het resultaat is een zeil dat bijna overal even bol is. Dit lijkt niet op het bekende profiel van een vliegtuigvleugel, zoals dat van het Falcon-zeil en de meeste moderne zeilen op jachten. Bovendien is het zeil behoorlijk spiraal-vormig (veel 'twist'). Hierdoor kan de wind snel omhoog draaien en ontsnappen via de bovenkant. De nogal gelijkmatige bolling over het hele zeiltje verdeeld, betekent naar mijn idee ook minder vacuüm achter het zeiltje en daardoor minder trekkracht en dus ook minder hellingkracht.  

Spiraalvormig en door de ingenaaide spriet bijna overal even bolvormig.

Het Flat Earth-zeiltje is naar mijn ervaring daardoor wat minder snel, komt iets minder scherp aan de wind maar is wel vergevingsgezinder dan een Falcon-zeiltje. Een aardig voorbeeld staat op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=J6GLvY5DPss
De slow motion-beelden zijn jammer want zo zie je de snelheid niet. Deze kajakker begint aan de wind en buigt dan af naar een ruime koers. De wind is 10 meter per seconde. Toch kan hij nog gewoon meepeddelen.

De vergevingsgezindheid van een Flat Earth-zeiltje is logisch, gezien de herkomst uit Australië waar de eerste moderne peddelzeilers de voorlopers van Flat Earth uitprobeerden op de woeste Tasmaanse Zee. Dan wil je niet alleen snelheid, maar vooral ook stabiliteit en hanteerbaarheid! Dit is ook altijd de leidraad geweest van Flat Earth.

Bass Strait, Tasmaanse Zee, 2011. Links een zeiltje van Tim Parker uit Tasmanië met flexibele mast, rechts een zeiltje van het type Flat Earth.

Zelf heb ik een mast en giek gemaakt waar ik zowel een Falcon- als een Flat Earth-zeiltje op kan zetten. De eerste voor matige wind, de tweede voor harde wind. Misschien word ik steeds beter en zal ik het Flat Earth-zeiltje minder gaan gebruiken. Tot nu toe is mijn record met een Flat Earth windkracht 6 op de Kralingse Plas in Rotterdam, met uitschieters naar 7, op 9 februari 2019. Wel Heftig, het ging keihard maar ik kwam nauwelijks in de problemen met de stabiliteit. Met een Falcon zou ik dat nu absoluut nog niet durven. De fabrikant van Flat Earth adviseert overigens niet verder te gaan dan eind windkracht 5. To be on the safe side... 

Tot slot nog een mooi filmpje op Vimeo, met twee Flat Earth-kajakzeilers die eerst voor de wind gaan en daarna halve wind, met maximaal 21.9 kilometer per uur (volgens eigen metingen die ik een beetje ongeloofwaardig vind als je naar het filmpje kijkt). https://vimeo.com/108073561

Dit alles met heel veel dank aan Mick MacRobb, de ontwerper van het Flat Earth-zeiltje. Door zijn ervaringen op de Tasmaanse Zee, zijn bezetenheid en enorme inzet is er een kajakzeiltje dat ver uittorent boven de meeste andere 'zeiltjes'. Met recht een zeewaardig zeil voor kajakkers! Vele adviezen van betrokken collega-kajakzeilers om het zeiltje wat sneller te maken, legde hij meestal naast zich neer uit vrees dat zijn zeiltje dan onveilig zou worden in harde wind op ruwe zee. Zijn visie was altijd dat iedereen ermee overweg moest kunnen in diverse omstandigheden. MacRobb overleed vroegtijdig in 2016 aan kanker. Moge hij in vrede rusten.

Bron: Flat Earth Sails Australië